[FIC] :: LAST 3
[COUPLE] :: TK
-3-
“นายอยากจะไปที่ไหนเป็นพิเศษหรือเปล่านอกจากจะไปกินข้าวแล้วน่ะ?”
เพราะการออกเดทครั้งนี้คือครั้งที่พิเศษ นิชคุณจึงเลือกที่จะตามใจน้องอย่างที่สุดเท่าที่เขาจะทำให้ได้ นิ้วเรียวสะกิดที่แขนของชานซองเบาๆ พร้อมเปิดโอกาศให้อีกฝ่ายใช้อภิสิทธิ์ได้อย่างเต็มที่
“อืม...ผมอยากไปเที่ยวเล่นด้วยครับ...เราชวนคนอื่นๆไปเที่ยวสวนสนุกด้วยกันดีหรือเปล่าครับ ที่ล็อตเต้ก็มีพวกอาหารขายอยู่เยอะเหมือนกันนะ ไปกินพร้อมเที่ยวที่นั้นเลยก็ได้ไม่เป็นปัญหาสำหรับผม!”
ไม่อยากให้วันนี้จบลงง่ายๆเพียงแค่การกินข้าวให้อิ่มแล้วกลับที่พัก ชานซองอยากสนุก อยากให้นิชคุณพี่ชายหน้าหวานข้างกายยิ้มหวานๆแบบนี้ให้กันอีกหลายๆครั้งเพราะไม่ว่าเขาจะมองซักกี่ครั้งมันก็ไม่มีซักครั้งที่เขาจะ เบื่อ ร่างสูงจึงนึกเลยไปถึงเครื่องเล่นต่างๆที่สวนสนุกล็อตเต้โดยที่แทบไม่ต้องไปคิดให้มันเสียเวลา
“โอเค...งั้นเดี๋ยวเราลองไปชวนพวกเขากัน ถ้าเกิดพวกเขาไม่อยากไปเราก็ไปกันเอง 2 คนก็ได้เน๊อะ!”
ไม่ใช่แค่พูดให้ความหวังแต่สำหรับนิชคุณแล้ว ตนไม่อยากให้อีก 4 คนไปด้วยกันเลยจริงๆ วันนี้เขาอยากไปกับชานซองเพียงแค่ 2 คนเท่านั้น ยิ่งคู่ของแทคยอนกับพี่จุนซูยิ่งไม่พร่ำให้มาก สาเหตุที่ตนไม่อยากให้ทั้งคู่ไป ถึงไม่ต้องบอกตนเองก็รู้อยู่แก่ใจดีทุกอย่าง
“ผมว่ายากอ่ะ...ยิ่งพี่จุนโฮกับพี่อูยองยิ่งไม่ต้องพูด...ร้อยเปอร์เซ็นว่ายังไงก็ไป”
ปากก็บอกไปแบบนั้นแหละ แต่ในใจก็แอบภาวนาลึกๆว่าให้ทั้งหมดเกิดพร้อมอก พร้อมใจกันไม่อยากไปเที่ยวกับเขาและพี่ชายหน้าหวาน ก็จริงๆนะถึงจะบอกว่านี่คือการเดทแบบกลุ่ม แต่เดทแบบกลุ่มหรือมันจะรู้สึกเป็นส่วนตัวมากกว่าเดทเป็นคู่...ไม่มีทางเลย ถามใครเขาก็ต้องตอบแบบนี้ “เกือบ” ทุกคนนั้นแหละ
.
.
“ไปสวนสนุกล็อตเต้หรือ?...ไปอยู่แล้วแหละอยากไปจะแย่!”
เป็นอันว่าคำสวดภาวนาของ ฮวาง ชานซองไม่เป็นผลสำเร็จ เพราะจาง อูยอง แหกปากรับคำด้วยสีหน้าตื่นเต้นเสียเต็มประดาเป็นเจ้าแรกก่อนจะตามมาด้วย ลี จุนโฮติดๆ แล้วมาจบลงที่การพยักหน้าของ อ๊ก แทคยอน กับ คิม จุนซู สรุปว่านอกจากจะไม่ได้ไปกันแค่ 2 คนแล้ว สวรรค์ยังคงบันดาลให้ พี่ร่วมคณะตกปากรับคำว่าจะไปร่วมออกเดท “กลุ่ม” ทั้งหมดอีกด้วย
“งั้นก็รีบไปกันเถอะครับ...จะได้ไปหาอะไรกินก่อนด้วย”
ถอนหายใจอย่างเสียไม่ได้ออกมาเล็กน้อย พร้อมกับเผลอตัวมองไปยังคู่ของพี่จุนซูและแทคยอนอย่างหนักใจ เหตุผลหนึ่งที่เขาไม่ต้องการให้พี่จุนซูและแทคยอนไปด้วยนั้น ข้อแรกคือ เขาไม่ต้องการให้แทคยอนเข้าใกล้เขามากจนเกินไปนัก เพราะกลัวความลับจะแตก ข้อสอง เขารู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไรที่จะต้องมองหน้าพี่จุนซู เพราะเขากำลังรู้สึกผิดต่อพี่ใหญ่ของวงเป็นอย่างมาก ส่วนข้อสุดท้าย เขาไม่ต้องการเห็นภาพบาดตาระหว่างคู่รักคู่นี้เพราะยิ่งเห็นมันก็ยิ่งเจ็บจนอยากร้องไห้ออกมา แต่ในเมื่อทำอย่างไรก็หนีภาพบาดตาที่กำลังจะเกิดขึ้นไม่ได้ นิชคุณก็คงต้องก้มหน้ายอมรับมันเท่านั้น
“ชานซอง...ตอนลงจากรถค่อยไปเดทนะ ตอนนี้นั่งฉันอยากให้แทคนั่งกับคุณสองคนนั้นเขามีเรื่องต้องปรับความเข้าใจกันระหว่างเพื่อนน่ะ นายมานั่งกับฉันก่อนก็แล้วกันนะ!”
ใช้สิทธิ์ความเป็นพี่ใหญ่เป็นรอบที่ 2 ของวัน เพื่อบีบบังคับน้องเล็กกลายๆให้ยอมเสียสละที่นั่งชั่วครู่ให้เพื่อนรักทั้งสองได้พูดคุยกันอย่างเปิดอก หลังจากที่เมื่อเช้าแทคยอนได้บอกถึงเรื่องราวและปัญหาระหว่างตนและคุณที่เกิดขึ้น นั้นทำให้จุนซูตัดสินใจที่จะพยายามช่วยให้คนรัก “คืนดี” กับ “เพื่อนสนิท” โดยหารู้ไม่ว่าเป็นเพียงแค่คำลวงหลอกของ อ๊ก แทคยอน เพื่อโกหกไม่ให้เจ้าตัวจับได้ถึงความสัมพันธ์อันลึกซึ้งเกินว่า “เพื่อนสนิท” ของแทคและคุณเท่านั้น
“เห?...พี่ 2 คนเขาทะเลาะกันงั้นหรือครับ?”
ยอมเดินตามหลังจุนซูไปอย่างเต็มใจ หลังจากได้รู้จากพี่ชายคนโตของวง ว่าเพื่อนรักตัวอย่างแบบแทคยอนและนิชคุณกำลังมีปัญหากันอยู่ เลยจำหลีกทางให้อย่างยินยอมด้วยไม่ต้องการเห็นพี่ชายทั้งคู่บาดหมางกัน แม้เจ้าตัวจะไม่ทราบข้อ “เท็จ” หรือ “จริง” อะไรอย่างครบถ้วนกระบวนความก็ตามที
“อะไรนะครับ?...ทำไมต้องนั่งกับแทคที่เบาะหลังกัน 2 คนด้วยละครับ?...ผมอยากนั่งกับชานซองมากกว่า!”
หลุดปากออกมาด้วยความตกใจ เมื่อจู่ๆตนก็กลายเป็นอ้อยที่ถูกจุนซูส่งเข้าสู่ปากช้างดังเช่นแทคยอนเอาง่ายๆแบบนี้ ก่อนจะเอ่ยปากปฎิเสธทันควัน ก็เขาไม่ต้องการนั่งเคียงข้างกับ อ๊ก แทคยอนแม้แต่น้อยแถมยังนั่งกันแค่ 2 ต่อ 2 อีกด้วยนี่มันยิ่งน่าอึดอัดใจกันเข้าไปใหญเลยมิใช่หรือ?
“นั่งไปเถอะครับ แค่บนรถไม่กี่นาทีก็ถึงแล้ว เดี๋ยวเราค่อยไปออกเดทกันเต็มที่ที่สวนสนุกเอา ส่วนบนรถพี่กับพี่แทคหาโอกาศปรับความเข้าใจกันก็แล้วกันนะครับ ผมจะเสียสละไปนั่งกับพี่จุนซูก่อนแปบนึ่งก็ได้”
ตั้งตนเป็นผู้เสียสละให้คนทั้ง 2 คน โดยไม่รับรู้ถึงผลลัพธ์ที่แท้จริงว่ากำลังผลักให้ นิชคุณ นั้นต้องยืนอยู่บนความลำบากใจครั้งใหญ่อีกครั้ง
“ปรับความเข้าใจ...ผมกับ.../นายกับฉันมีเรื่องต้องคุยกันอีกเยอะนะคุณ เราไม่ค่อยได้คุยแบบสนิทสนมอยู่ใกล้ๆกันแบบนี้มานานแล้วนะ ถ้าพี่จุนซูกับชานซองเขาเปิดโอกาศดีๆแบบนี้ให้แล้ว นายกับฉันก็ควรจะเดินขึ้นเบาะหลังกันได้แล้ว เดี๋ยวก็ไปถึงสวนสนุกช้ากว่านี้กันพอดี ถ้านายมัวแต่เล่นแง่อยู่แบบนี้น่ะนะ”
รีบตัดบทสนทนาจากริมฝีปากแดงจัดนั้นได้ทันถ่วงทีก่อนที่นิชคุณจะบอกปฎิเสธทุกคนออกไป ฝ่ามือแกร่งออกแรงจับข้อมือที่เล็กกว่าเพื่อดันให้ขึ้นรถ พร้อมแววตากึ่งขอร้องกึ่งบังคับในทีให้นิชคุณยอมทำตามที่ตนเองต้องการ จนคุณจำใจต้องเดินขึ้นรถไปก่อนในที่สุดด้วยเห็นว่าทุกคนเริ่มทำหน้าหงุดหงิดกับความเรื่องมากของตนเองเข้าไปทุกที
“ออกรถได้!”
สิ้นเสียงโวยวายอย่างดีใจจนออกนอกหน้าของจุนโฮ รถตู้คันใหญ่ก็เคลื่อนตัวออกจากสตูดิโออัดรายการเพื่อมุ่งหน้าสู่สวนสนุกล็อตเต้อย่างรวดเร็ว
.
.
“นาย...สบายดีหรือเปล่า?”
เริ่มต้นบทสนทนาขึ้นเรียบๆ ภายใต้เสียงเอะแอะโวยวายของอีก 4 สมาชิกที่เหลือที่ไม่ได้สนใจคนทั้ง 2 คนจากเบาะหลังมากเท่าไรนักเพราะรับรู้กันทั่วทั้งวงว่า เพื่อนรักทั้ง 2 กำลังทะเลาะกันและในตอนนี้ก็กำลังพยายามปรับความเข้าใจกันอยู่นั้นเองสมาชิกที่เหลือจึงไม่ต้องการเข้าไปก้าวก่ายเรื่องของคนทั้งคู่มากนัก
“ก็ดี”
ทำไมต้องโกหก? ทำไมต้องเสแสร้งว่าแทบไม่ได้ใกล้กัน ทั้งที่เมื่อยังไม่ถึง 1 ชม.ที่ผ่านตนก็พึ่งจะถูกอีกฝ่ายรุกไล่กดจูบอยู่ภายในห้องน้ำอย่างเอาแต่ใจไม่ใช่หรือยังไงกัน?
“ทำไมนายต้องเย็นชาแบบนี้ใส่กันด้วย...ไม่เห็นหรือยังไงว่าพี่จุนซูเขาอยากให้เราคืนดีกัน กลับมา...สนิทสนม ใกล้...ชิด...แนบสนิทกับแบบแต่ก่อนน่ะ”
จงใจเน้นและย้ำทุกคำพูดของตัวเองเพื่อให้ นิชคุณ ติดมันลงในความทรงจำอย่างครบถ้วนสมบูรณ์ ฝ่ามือร้อนถือวิสาสะตรงเข้าโอบกอดเอวคอดเอาไว้แน่น เพราะรู้ว่าจะไม่มีคนสนใจ และไม่มีทางที่คนอื่นๆจะได้เพราะมีเบาะขวางกั้นอยู่ด้านหน้า จมูกโด่งแกล้งขยับโฉบผ่านผิวแก้มนุ่นทุกครั้งที่รถเบรกตัวอย่างสุขใจ
“หยุดนะ!”
แตกต่างกับผู้ถูกกระทำเช่นนิชคุณลิบลับ ใบหน้าหวานเอียงตัวหลบฉากจากการกระทำของอีกฝ่ายอย่างสุดฤทธิ์ นิ้วมือเรียวพยายามแก้มือของร่างสูงออกจากเอวของตนเอง พร้อมเอ่ยห้ามปรามเสียงสั่นอย่างหวาดกลัวว่าจะโดนสมาชิก โดยเฉพาะจุนซูจะหันมาเจอเข้า
“ก็รับปากก่อนซิ! ว่าจะยอมกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วฉันจะยอมปล่อย!”
วาจาข่มขู่ผิดกับใบหน้าเปื้อนยิ้มราวกับคนที่เอ่ยปากพูดอยู่นี่ไม่ใช่ผู้ชายที่ชื่อ อ๊ก แทคยอนแต่เป็นคนอื่น ตนไม่เข้าใจซักนิด ทั้งที่แทคยอนบอกว่า รักคิม จุนซู แล้วทำไมถึงยังกล้าทำอะไรบ้าๆแบบนี้ลับหลังคนคนนั้นได้กันนะ
“แทค...หยุดนะ ถ้าพี่จุนซูคนที่นายรักหันมาเห็นเข้ามันจะเป็นยังไงกัน นายไม่เข้าใจหรอ?”
ถูกอีกฝ่ายไล่ต้อนจนเกือบจนมุม ก็ออกแรงผลักไสอย่างสุดความสามารถ มือไม้แทบอ่อนปวกเปียกเมื่อแทคยอนยอมปล่อยมือออกในที่สุด
“ถ้าพูดถึงเรื่องพี่จุนซูเป็นคนที่ฉันรัก...มันก็ควรพูดถึงนายด้วยเหมือนกัน เพราะนายเองก็เคยรักพี่จุนซูก่อนจะเปลี่ยนมารักฉันเหมือนกันนั้นแหละ”
ประโยคตอบกลับของร่างสูง ทำให้นิชคุณหันกลับไปจ้องหน้าแทคยอนอย่างตกตะลึง เพราะอะไร ทำไมอีกฝ่ายถึงล่วงรู้ ตนไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจซักนิด ว่าทำไมร่างสูงถึงรู้เรื่องนี้กันด้วย?
“มะ...หมายความว่ายังไง? นายรู้ได้ยังไง...แทคบอกมานะ!”
บีบเสียงตัวเองข่มมันให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนจะจ้องหน้าร่างสูงอย่างไม่สามารถบ่งบอกอารมณ์ใดๆได้ว่ามันคือ โกรธ เครียด ตกใจ หวาดระแวง หรือ กลัวกันแน่
“แล้วตอนนี้นายรักฉันหรือยังจุนซูอยู่ละ หรือว่ากำลังทำเหมือนกันกับฉัน รักทั้ง 2 คนน่ะคุณ”
ฝ่ามือทั้งสองเย็นเฉียบเหมือนโดนแช่แข็ง นิ้วทั้ง 10 พากันรวบกำเอาไว้แน่น ยิ่งพูดแทคยอนก็ยิ่งเจ็บเอง ทำไมตนจะไม่รู้ว่านิชคุณเคยหลงรัก คิม จุนซู มาก่อนตนเองเหมือนกับที่เขาเคยหลงรักนิชคุณมาก่อน คิม จุนซูนั้นแหละ!
“...ฉัน...เปล่า...มันไม่ใช่แบบนั้น”
เหมือนกันกับมีก้อนอะไรมาจุกติดอยู่ที่ลำคอขาว คำประชดประชันจากชายหนุ่มสร้างความร้าวรานให้กับหัวใจนิชคุณเป็นอย่างมากจนแทบพูดไม่ออก และก็ไม่รู้จะพูดอธิบายอย่างไรเช่นกัน
“พูดไม่ออกละซิ!...ไม่เป็นไรฉันยังไม่ต้องการคำตอบของนายสำหรับคำถามนี้ แล้วฉันก็จะไม่ตอบนายเหมือนกันสำหรับคำถามที่นายถามฉันว่าไปรู้เรื่องมาจากไหนเมื่อกี้ ถือว่าหายกัน เพราะอย่างน้อยๆตอนนี้ฉันก็แน่ใจว่านายรักฉันมากกว่าจุนซู ส่วนคำพูดสุดท้ายของฉันก่อนที่เราจะถึงสวนสนุก...นายเป็นของฉันคนเดียวคุณ ไม่มีวันเป็นของใคร ไม่ว่าจะหน้าเก่าอย่างจุนซูหรือหน้าใหม่อย่างชานซองก็ไม่มีสิทธิ์ได้นายทั้งนั้น!”
ทิ้งทวนคำพูดแสดงความเป็นเจ้าของผ่านใบหูนุ่ม พร้อมจุมพิตเร็วๆตรงขมับ ใบหน้าท่าทางไม่ได้บ่งบอกแม้แต่น้อยว่าที่สนทนากันมาทั้งหมดเป็นเพียงแค่เรื่องล้อเล่น แทคยอนรู้เรื่องจริงๆอย่างที่ไม่เคยมีใครรู้มาก่อน
“นายรักพี่จุนซูจริงๆหรือเปล่าแทค?”
อยากจะรู้ถ้าหากร่างสูงเคยรู้เรื่องทั้งหมดมาจริงๆ แล้วเรื่องความรักระหว่างคิม จุนซู ที่ร่างสูงพร่ำบอกเขาหรือตัวของพี่จุนซูเองละ? มันเคยเป็นความจริงบ้างหรือเปล่าตนอยากรู้
“รักซิ รักจริงๆ ไม่เคยโกหก ฉันไม่เคยโกหกความรู้สึกของตัวเองเรื่องนี้ กับความรักที่ฉันมีให้นายก็เหมือนกันคุณมันไม่เคยมีคำลวงอยู่ในนั้นเลย ระหว่างนายกับพี่จุนซู ฉันเลือกใครไม่ได้เพราะต่างก็รักเท่าๆกัน!”
อ๊ก แทคยอนไม่เคยโกหกเรื่องของความรัก เพียงแต่เขาเองก็ไม่เคยลงรายละเอียดบอกกับทุกคนเช่นกันว่า ความรักของเขาที่มีให้คน 2 คน แบบไม่พร้อมเพรียงกันนี่มันเริ่มมากจากตรงไหน ก็แค่นั้นเพราะเรื่องราวมันยังคงไม่จบ มันยังไม่ได้ดำเนินมาถึงตอนสุดท้าย คำเฉลยจึงไม่ถูกเปิดเผยเพราะเวลายังไม่พร้อมนั้นเอง
.
.
“โว้!...ตื่นเต้นเหมือนตอนที่มาเหยียบกรุงโซลครั้งแรกไม่มีผิด”
จาง อูยองรักสวนสนุกเหมือนรักห้อง คาราโอเกะ แค่มองเครื่องเล่นก็แทบจะกระโดดตัวปลิวแล่นไปหาบอลลูนลอยฟ้าที่ห่างออกไปไม่มากเสียแล้วถ้าไม่ติดที่จุนโฮรั้งเขาเอาไว้ละก็
“ใจเย็นอูยองไปหาข้าวกินกันก่อนดิ...นี่มันจะบ่าย 2 โมงแล้วนะ ยังไม่มีใครได้กินข้าวเลย เดี๋ยวก็ไส้ขาดกันพอดี”
จุนโฮออกแรงกระชากหมวกฮู๊ดของร่างบางเอาไว้ ก่อนจะลากให้อีกฝ่ายกลับมารวมพลกัน ณ จุดที่ทุกๆคนยืนรออยู่ด้วยความขำขันกับท่าทางโอเวอร์ของ จาง อูยอง ที่มีต่อสวนสนุกล็อตเต้
“สรุปเราต้องไปหาข้าวกินก่อนแล้วค่อยไปเล่นเครื่องก็แล้วกันนะ!”
ไม่ค่อยบ่อยนักที่จุนซูจะแสดงความเป็นผู้นำอะไรแนวนี้ออกมา แต่ดูเหมือนช่วงนี้เจ้าตัวจะพยายามแสดงมันออกมาบ่อยๆจนน่าแปลกใจ เพราะแค่วันนี้คิม จุนซูก็เล่นบทพี่ใหญ่ผู้นำของน้องๆมากว่า 3 ครั้งเข้าไปแล้ว
“พี่จุนซูทำไมวันนี้พี่ดูเป็นผู้นำจังครับ ปกติเห็นเอาแต่ทำหน้าแก่ปลงสังขารไปวันๆอ่ะ”
เห็นพี่ชายคนโตกระตือรือร้นจนเกินเหตุ ฮวาง ชานซองเลยตั้งใจถามผสมแซวคิม จุนซู อย่างเสียไม่ได้ ก็มันจริงที่ไม่มีใครจะได้เห็นบทบาทแบบนี้บ่อยๆ ถามใครในวงก็ได้ทั้งนั้น
“ก็อยากจะลุกขึ้นมาเป็นผู้นำบ้างไม่ได้หรือไง? ขืนเป็นคนตามไปตลอด ก็นำใครไม่ได้ไปตลอดชีวิตเอาแต่ตามจนรู้ไม่เท่าทันคนอื่นเขาพอดีน่ะซิ!”
ก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะว่าใครเป็นพิเศษ ที่พูดมันก็แค่ตลกเชิงเปรียบเทียบ แต่ไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมใบหน้า “ใคร”หลายๆคนดูเจื่อนๆลงอย่างเห็นได้ชัดก็ไม่รู้
“พูดแบบนี้ว่าพี่แทคอ่ะเปล่าเถอะพี่จุนซู...พี่แทคเขาไปทำอะไรให้พี่จับไม่ได้ไล่ไม่ทันหรือยังไงกัน?”
เล่นพูดแบบนี้มีหรือที่จะไม่มีคนสงสัย เป็นอีกครั้งที่ชานซองเก็บความอยากรู้เอาไว้ในใจไม่ได้ ถ้าไม่ได้เป็นความลับ หรือเรื่องร้ายแรง ฮวาง ชานซอง ก็ยังคงเป็นแค่เด็กหนุ่มที่อยากรู้อยากเห็น อยากแซวนั้นแหละถึงได้คันปากเอ่ยถามออกไปอีกรอบจนได้
“ก็เรื่องที่ทะเลาะกับคุณแล้วพากันเก็บเงียบนั้นแหละจะเรื่องอะไร ถ้าจับไม่ได้ก็คงไม่บอกกันน่ะซิ!”
เฉลยข้อข้องใจของน้องแล้วเริ่มพากันเดินเข้าไปหาอะไรลงท้องหลังจากเลยเวลาอาหารกลางวันมาพักใหญ่ๆแล้ว ก่อนจะมาจบลงที่ร้านอาหารจีนภายในสวนสนุกนั้นแหละ
.
.
“เอ่อ...ผมว่าพอกินเสร็จแล้ว เราแยกกันไปเล่นเป็นคู่ๆจะดีหรือเปล่า...ผมอยากไปเดทกับชานซองแค่ 2 คนจริงๆนะครับ”
สำหรับเวลาแบบนี้ นิชคุณ ไม่ต้องการการเกาะกลุ่มและไม่อยากอยู่ร่วมกับใครทั้งสิ้น จริงๆแล้วตนอยากหนีกลับที่พักมากกว่าอะไรแต่ก็ทำไม่ได้เพราะอาจจะพาให้ชานซองต้องเสียความรู้เพราะตัวเขาเองดันผิดคำสัญญา จึงหลับหูหลับตาเที่ยวเล่นมันซะให้จบๆไป แต่แค่ชานซองเท่านั้น คนอื่นตนไม่ต้องการให้มายุ่งเกี่ยว!
“สงสัยจะอยากออกเดทด้วยกันมากเหลือเกินนะ! เอาซิ...ตามสบายทำให้เต็มทีฉันเองก็อยากเดทกับจุนซู 2 ต่อ 2 เหมือนกัน”
สำเนียงประชดสอดแทรกขึ้นในบทสนทนา ก่อนจะเผยมือเชิญให้คนพูดควง ฮวาง ชานซองออกไปเผชิญโลกกว้างของสวนสนุกกัน2คน แต่เพียงแค่ได้สบตา นิชคุณก็รู้ทันทีว่าหลังจากนี้ ตนจะโดนอีกฝ่ายทำโทษอะไรบางอย่างแน่นอน กับการที่ทำให้อ๊ก แทคยอน โกรธเช่นนั้น
“งั้นไปกันเถอะครับพี่คุณ!ผมอยากเล่นไอ่ขอนไม้นั้นจัง พี่นั่งข้างหน้านะครับ เดี๋ยวผมจะนั่งซ้อนหลังปกป้องพี่เอง”
ไม่ทันได้สังเกตุเห็นการปะทะกันระหว่าง แทคยอนและนิชคุณ ฝ่ามืออันอบอุ่นก็รวบเอาข้อมือของนิชคุณมากุ่มจับ ก่อนจะกระตุกแขนขาวให้หันมาสนใจต่อเครื่องเล่นที่ตนเองนำเสนออย่างเต็มที่
“ปกป้องงั้นหรอ?...อืม...ปกป้องฉันด้วยนะ ชานซองฉันอยากให้นายปกป้องฉัน”
ช่วยปกป้องฉันจากความอ่อนแอที ฮวาง ชานซอง ก่อนที่พี่ชายคนนี้จะล้มลงเพราะบาดเจ็บและลุกขึ้นมาไม่ได้อีกเลยตลอดชีวิต
“ขอนไม้งั้นหรอ?...พี่จุนซูเราเองก็ไปเล่นอันนั้นบ้างดีมะ?เห็นชานซองจะปกป้องคุณแบบนั้น ผมเองก็อยากปกป้องพี่เหมือนกัน!”
ไม่พูดล้อเลียนเปล่า แทคยอนกลับฉุดมือนุ่มให้ลุกขึ้นจากที่นั่ง แล้วพากันเดินตามคู่ของชานซองกับนิชคุณไปติดๆ แบบไม่ต้องการความคิดเห็นของจุนซูแม้ซักคำเดียว ทิ้งจุนโฮและอูยองที่ยังกินไม่เสร็จเอาไว้พร้อมเงินค่าอาหารทั้งหมด
“แทค...นายหมั่นไส้ชานซองหรือที่พูดอะไรเลี่ยนๆแบบนั้นน่ะ?”
จุนซูเอียงคอถามคนรักด้วยความสนเทศน์ เมื่อแทคยอนพยักหน้ารับอย่างส่งๆ จุนซูก็ถึงขนาดกลั้นยิ้มเอาไว้ไม่ไหว
“เอาเถอะถ้าแค่หมั่นไส้ชานซอง ไม่ได้หวงเพื่อนอย่างคุณพ่วงติดไปด้วยก็แล้วไป แล้วนี่ปรับความเข้าใจกันได้หรือเปล่าละนายกับคุณน่ะ?”
ไม่ต้องถามก็พอเดาได้ ว่าคำตอบคงจะเป็นคำว่า “ไม่” แน่ๆ ไม่อย่างนั้น ทั้งแทคยอนแล้วก็นิชคุณคงไม่ดูห่างเหินแบบนี้หรอก น่าจะกลับไปพูดคุย กอดคอ หยอกล้อกันแบบเมื่อก่อนเหมือนที่เคยเป็นมาแล้วแน่ๆ
“...ตอนนี้ยังแต่อีกหน่อยเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมเองแหละครับ...”
ร่างสูงตอบคำถามได้อย่างน่าสนใจ ทั้งๆที่กำลังมองเครื่องเล่นที่มีบุคคลที่ 3 ที่เขาและจุนซูกำลังพูดถึงนั่งหัวเราะบนนั้นพร้อมเด็กชานซองตัวจ้องขโมยก้างของเขานั่งอยู่ด้วยแววตาที่อยากจะหยั่งถึง
“รู้ไหมแทคถ้าฉันเป็นคนอื่นที่ไม่ได้อยู่ในวง 2พีเอ็ม ไม่รู้มาก่อนว่านายกับคุณเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากเพราะเคยนอนอยู่หอเดียวกันมาก่อน เป็นเด็กฝึกร่วมกันมานาน ฉันอาจจะเข้าใจผิดไปถึงไหนต่อไหนแล้วก็ได้ แถมยังอาจจะหึงพาลไม่ชอบถึงขั้นเกลียดขี้หน้าคุณเพราะเข้ามาแย่งนายไปจากฉันเลยก็ได้นะ...ฉันน่ะไม่ใช่คนดีเด่อะไรนักหนา ความอดทนก็ไม่ได้มีเยอะพอสำหรับเรื่องความรัก เพราะฉันหวงของ อะไรที่เป็นของฉันมันก็ควรจะเป็นของฉันแค่คนเดียว ถ้าฉันไม่ได้คนอื่นก็ไม่สมควรต้องได้เข้าใจหรือเปล่าแทค?...อย่าทำให้ฉันต้องเสียใจเพราะเลือกที่จะรักนายนะ”
ดวงตาเรียวไม่ได้จับจ้องไปที่คนฟังแต่ คิม จุนซูเองก็กำลังมองนิชคุณเหมือนกับที่แทคยอนกำลังมองเมื่อครู่ และหากแทคยอนจะสังเกตุเห็น คิม จุนซูเองก็มีสายตาที่เย็นชาจนน่ากลัวแบบที่ร่างสูงไม่เคยมาก่อนได้เช่นกัน นั้นทำให้ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นมาแปลกๆ
“พี่...จุนซู”
กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่หลังจากฟังประโยคบอกเล่าที่แสนน่าหวาดหวั่นจากริมฝีปากอิ่ม ดวงหน้าเนียนละสายตาจากน้องๆในวงแล้วหันมาสบกับคนรักของตัวเองแทน รอยยิ้มน้อยๆนั้นยิ่งทำให้ชั่ววูบคิม จุนซูดูจะน่ากลัวมากกว่าเมื่อครู่อีกหลายเท่านัก อาการปั่นป่วนในช่องอย่างหาสาเหตุไม่ได้ของแทคยอนทำให้ร่างสูงถึงกับยิ้มตอบอีกฝ่ายไม่ออก
“ไปเถอะแทค ถึงคิวเล่นของเราแล้ว...หึ...กรุณาปกป้องฉันด้วย!...”
-TBC # 4-
TALK :: ตอน 3 มาแล้วคะ ในตอนนี้มี “หลายๆอย่างเปลี่ยนแปลง” ไม่แน่ใจว่าเรียกว่า “การเริ่มหักมุม” หรือเปล่า? แต่ฟิคเรื่องนี้คงต้องดำเนินระยะยาวเสียแล้วละค่ะ เราว่ามันคงไม่ได้จบง่ายๆอย่างที่หลายๆคนเข้าใจ จะ 3 หรือ 4 เศร้า อันนี้ไม่รู้ จะใครได้คู่กับใครอันนี้เราก็ไม่ทราบแน่ชัด เพราะพล็อตเราร่างเอาไว้คร่าวๆ รอแต่งเนื้อเพิ่มเติมตามแต่อารมณ์มันจะพาไป ไม่รู้จะชอบกันหรือเปล่า แต่ก็อยากให้ชอบนะคะ เพราะในตอนที่ 4 ยังมีอะไรมาให้รับรู้กันอีก อดีตของแทคคุณซู ปัจจุบันของแทคคุณซูชาน และอนาคตจะจบลงที่คู่ไหนคู่ของใคร? จากที่หลายๆคนสงสัยว่า เอ๊ะ!ทำไมแทคคุณรู้จักกันมาก่อน แต่แทคเลือกซูละ ปมในอดีตเริ่มเปิดเผยแล้วนะคะ แต่ยังไม่เฉลย เดี๋ยวไม่สนุก หวังว่าจะติดตามตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจและความคิดเห็นน่ารักๆนะคะ เป็นกำลังใจสำคัญให้เราได้อย่างดีเยี่ยมไปเลยละคะ ตอนนี้อาจจะพูดเยอะนิดนึ่งเน๊อะ เพราะปลื้มคะที่มีคนอ่านแถมมีคนบอกว่าชอบฟิคเราอีกด้วย สู้ๆคะ!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น