LAST 13 :: TK

FIC :: LAST 13

COUPLE :: TK

-13-

“พี่คุณ...พรุ่งนี้ผมจะบอกทุกคนในวงเราได้หรือเปล่าครับว่าเรากำลังคบกันอยู่”
ฮวาง ชานซองเอ่ยปากขึ้นอย่างเงียบๆในระหว่างที่กำลังจัดเก็บเสื้อผ้าของตนลงที่เดิมที่เคยอยู่ก่อนหน้านี้ ร่างสูงพูดถามโดยไม่ได้เงยขึ้นสบสายตากับคนฟังแม้แต่น้อย

“บอกทุกคนงั้นหรอ?”

คนถูกถามอย่างนิชคุณถึงกับใบ้กิน ตนไม่เคยคิดจนถึงขั้นนี้มาก่อน เรื่องที่จะบอกกับทุกๆคนในวงงั้นหรอ?

...ตนควรจะทำอย่างไรดี?

“พี่คุณ...พี่รักพี่แทคยอนมากขนาดนี้เลยงั้นหรือครับ...รักทั้งๆที่เขาเลือกที่จุนซูมากกว่าพี่งั้นหรือครับ?”

ร่างสูงหันมามองใบหน้าหวานด้วยสายตาไม่เข้าใจ เขารู้เสมอรู้มาตลอดว่าเรื่องที่เขาพยายามจะทำมันไม่มีทางเป็นอย่างที่ใจคิด กับนิชคุณมันก็เหมือนกับความฝันที่แสนหวาน พอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเมื่อใด มันก็จะกลายเป็นแค่เรื่องลมๆแล้งๆของตัวเขาเองไปฝ่ายเดียวเท่านั้น ไม่มีทางจะเดินก้าวคู่ไปกับคนคนนี้ได้ไกลเกินไปกว่าพี่น้อง เขาคงไม่สามารถข้ามเส้นแบ่งนี้ไปได้

“ชานซอง...ฉัน...นาย...แล้วนายละทำไมถึงยังรักฉันอยู่แบบนี้ทั้งๆที่นายก็รู้ว่าสุดท้ายแล้วฉันก็ยังรักแทคยอนอยู่เหมือนเดิม?”

คำถามแบบเดียวกันถูกส่งออกไปขอคำตอบที่ต่างฝ่ายต่างรู้อยู่แก่ใจดีทุกอย่าง เพราะไม่ว่าเหตุและผลจะมีให้อ้างอิงร้อยแปดพันเก้าประการ แต่สุดท้ายคำตอบของทั้งนิชคุณและชานซองก็มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น...นั้นก็เพราะ... “ความรัก”...เพียงคำเดียว

“นั้นซินะครับ!...พวกเรามันคงเป็นคนน่าโง่ตามพี่แทคยอนอย่างที่พี่สาวของพี่แทคยอนว่าไว้จริงๆนั้นแหละ”

ร่างสูงเอนตัวลงเพิงกับข้างเตียงด้วยสีหน้าสมเพชตัวเองเล็กน้อง ในที่สุดก็ถึงเวลาตื่นขึ้นจากฝันเสียทีซินะ!

“เรื่องวันพรุ่งนี้ เรื่องที่นายจะบอกทุกคน ฉัน.../ไม่ต้องหรอกครับ! ผมแค่อยากลองใจพี่ดู ผมอยากรู้ว่าพี่จะทำยังไงถ้าผมถามพี่ขึ้นมาแบบนั้น ถึงเราจะไม่คบกันเป็นแฟน แต่ผมก็ยืนยันคำเดิมนะครับว่าจะปกป้องพี่ตลอดไป”

เงยใบหน้าขึ้นสบตากับนิชคุณพร้อมตัดบทจากคำตอบที่ตนเองเป็นคนริเริ่มต้นด้วยใบหน้ายิ้มน้อยๆ เขาไม่ต้องการอะไรมากมายเกินไปกว่านี้อีกแล้ว จุดหมายของเขาตั้งแต่ต้นก็คือขอแค่ให้ได้รักและปกป้องอีกฝ่ายก็พอ มันไม่ควรจะเกินเลยไปกว่านี้ ร่างสูงจะต้องไม่เรียกร้องอะไรอีก นั้นต่างหากคือสิ่งที่ทุกต้อง เพราะหากเขาเริ่มเรียกร้องมากขึ้นเมื่อใดนั้นก็หมายความว่า ฮวาง ชานซองกำลังทำตัวเลวไม่ต่างอะไรกับที่จุนซูทำนั้นแหละ!

“บอกทุกคนไปเถอะ...พรุ่งนี้...นายช่วยบอกทุกคนทีว่าเราคบกันอยู่!”

ตะลึงกับคำตอบที่ได้รับ จนถึงกับต้องจ้องใบหน้าหวานแบบตาไม่กระพริบ ชายหนุ่มไม่เข้าใจถึงความต้องการของอีกฝ่ายจริงๆ อะไรที่ทำให้นิชคุณเลือกคำตอบแบบนี้ออกมากัน!

“ผมไม่เข้าใจครับ มันหมายความว่าอะไร ถ้าวันพรุ่งนี้ผมประกาศออกไปว่าเราคบกัน แล้วพี่แทคยอนกับพี่จะเป็นยังไง ถ้าผมพูดถึงความสัมพันธ์ระหว่างเราทั้งหมดมันก็จะยิ่งยุ่งเหยิงไปมากกว่านี้นะครับ!”

ดึงเอาร่างโปร่งให้ยอมหันมาสบสายตาจ้องตอบกัน เขาต้องการหาคำตอบที่แท้จริง เขาอยากรู้ในสิ่งที่นิชคุณคิดในเวลานี้ที่สุด เพราะถ้าเขาทำแบบนั้นจริงทุกๆคนจะต้องเจ็บปวดแน่ๆ

“ฉันรู้ว่าต้องเจ็บปวด...ต้องยุ่งเหยิง...แต่ถ้าฉันยังไม่เลิกยุ่งกับแทคยอน พี่จุนซูก็คงไม่จบ แทคยอนต้องเจ็บตัวยิ่งกว่านี้แน่ ฉันทนเห็นแทคยอนเจ็บมากไปกว่านี้ไม่ได้อีกแล้วชานซอง ทางเดียวที่ดีที่สุดของพวกเราทุกคนคือต้องทำให้แทคยอนตัดใจ ส่วนฉันเองก็ต้องตัดใจ...ฉันไม่เป็นไรแบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว มันดีที่สุดแล้วก็ทำให้ฉันโล่งใจที่สุดด้วย”

ฝืนยิ้มให้กับความคิดเห็นของตัวเองอย่างดีงาม หนทางที่ทุกคนต่างดิ้นร้นค้นหามานานมันอยู่ตรงหน้าแต่กลับไม่มีใครสนใจ ไม่ซิ!ต้องบอก...ทำเป็นไม่สนใจมากกว่า ตอนนี้ถึงเวลาต้องตัดทุกอย่างออกเสียที เนื้อร้ายนั้นหากไม่ยอมตัดใจทำ มันก็จะลุกลามไปทั่วจนในที่สุดก็ไม่มีใครรอดซักคน แม้แต่คนที่ไม่เกี่ยวข้องก็ตาม

“โล่งที่สุด...ดีที่สุดสำหรับพี่...ถ้ามันเป็นแบบนั้นจริงๆแล้วทำไมพี่ต้องร้องไห้มากมายขนาดนี้ด้วยละครับ ทำไมต้องยิ้มทั้งๆใบหน้ามีแต่น้ำตาแห่งความเสียใจอาบแก้มตัวเองแบบนี้ด้วย...ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพี่ถึงต้องยอมพี่จุนซูขนาดนี้ด้วย!”

เหตุผลที่อ๊ก แทคยอนจำต้องยอมคิม จุนซูน่ะเขาพอจะเข้าใจ เพราะถูกขู่จากจดหมายโรคจิตนั้นทำให้แทคยอนกลัวว่านิชคุณจะเป็นอันตรายจริงๆ ถึงต้องยอมเชื่อฟังแต่กับนิชคุณเหตุผลอยู่ที่ตรงไหนกัน?

“เพราะพี่จุนซูเกลียดฉัน สายตาคู่นั้นมันบ่งบอกชัดเจนว่าเกลียดฉัน จริงๆฉันควรจะรู้สึกมาตั้งนานแล้วว่าเขาไม่เคยชอบฉันเลยตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกัน ผิดกับฉันที่หลงชอบเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ แต่บางทีมันก็อาจจะเป็นความผิดของฉันจริงๆก็ได้ ที่สมควรจะโดนเกลียดแบบนี้!...ฉันที่ทำร้ายเขามาแล้วซ้ำๆกันถึงสองครั้งสองครา”

โทษสถานหนักที่ตนเองควรได้รับอย่างสาสม ข้อหาพรากความรักจากคิม จุนซูให้หลุดออกจากหัวใจของอีกฝ่ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผลตอบแทนที่ต้องก้มหน้ายอมทำตามก็คือต้องทนเจ็บยิ่งกว่าสิ่งที่เคยได้กระทำไว้!

“ทำอะไรงั้นหรือครับ?...พี่คุณทำร้ายอะไรพี่จุนซูครับ?”

มาถึงขั้นนี้แล้วเขาต้องการรู้ทุกอย่างที่ควรได้รู้ เพื่อช่วยเหลือคนคนนี้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ และเขาจะไม่มีวันปล่อยคำถามคาใจเหล่านี้ให้หลุดจบไปได้ง่ายๆแน่

“ฉัน...ถ้าฉันบอกนาย นายจะช่วยฉันหรือเปล่าชานซอง?”

ปาดซับหยดน้ำตาที่ล่วงหล่นลงอย่างไม่ขาดสาย ดวงตากลมโตเริ่มเจ็บปวดและบวมแดงหลังจากเอาแต่ร้องไห้มานานนับชั่วโมง หากแต่นิชคุณกลับไม่สนใจใยดีมันซักนิด

“ผมจะต้องช่วยพี่แน่ครับ แต่มันจะต้องเป็นตามวิธีของผม และพี่ต้องบอกความจริงที่เกิดขึ้นทั้งหมดกับผมมาด้วย”

ฮวาง ชานซองที่มุ่งมั่นแล้วว่าจะปกป้องนิชคุณ เขาก็จะเดินตามเส้นทางที่ตัวเขาเองได้ขีดเอาไว้เช่นนั้น แต่การช่วยเหลือกับความเป็นจริงก็จำต้องมาควบคู่กันด้วย ถ้าหากเขาไม่รู้ทราบถึงข้อเท็จจริง เขาก็ไม่มีทางช่วยได้ถูกต้อง และอาจจะพลาดพานิชคุณตกลงไปในเหวลึกมากกว่าเดิมอีกด้วย!

“เข้าใจแล้ว...งั้นนายตามฉันมาที่ห้องซิ!”

.

.

“สัญญากับฉันได้หรือเปล่าว่าหลังจากอ่านมันแล้ว นายจะไม่เกลียดฉันคนนี้...เราจะไม่เกลียดฉัน...ฉันพยายามแก้ไขเรื่องต่างๆแล้ว...พยายามแล้วจริงๆ”

มืออันสั่นเทาเอือมลงไปหยิบไอดารี่เล่มแดงออกมาถือ ก่อนทำใจยื่นมันไปให้กับฮวาง ชานซองที่กำลังรอดูอยู่ หัวใจดวงน้อยเต้นอย่างปวดร้าวเมื่อคิดว่าในที่สุดก็จะมีคนรู้ความจริงเพิ่มมาอีกนอกจากตัวเขาเอง

“......”

ชานซองไม่ได้ตอบรับอะไรออกมา ร่างสูงนั่งลงบนเตียงและตั้งต้นอ่านมันโดยเริ่มจากหน้าแรกสุดทันที

.

.

ไดอารี่ถูกปิดพับเก็บและถูกส่งคืนให้เจ้าของอย่างเงียบๆ ใบหน้าคมดูซีดลงเล็กน้อย ภายในใจของชานซองดูจะตกตะลึงไม่น้อยหลังจากรู้แจ้งความจริง สิ่งที่นิชคุณได้เริ่มลงมือทำลงไปถือเป็นความร้ายกาจอย่างนึ่งก็ไม่ปาน แต่ที่ร่างโปร่งทำลงไปทุกอย่างมันก็เพื่อความรักบดบังดวงตาให้มืดบอดจนทำเรื่องผิดบาปลงไปแม้จะไม่รู้ตัวในตอนนั้นก็ตาม

 “ฉันเคยเห็นพี่จุนซูมานานแล้ว ฉันรู้จักเขาก่อนที่เขาจะรู้จักฉันเสียอีก ก่อนหน้านี้คิม จุนซูเคยมีแฟนเป็นผู้หญิงคนนึ่งที่มีอายุมากกว่า ฉันรู้ว่าพี่จุนซูหลงรักผู้หญิงคนนี้มาก แต่ที่เขาไม่รู้เลยก็คือลับหลังพี่จุนซูเธอคนนั้นก็นอนกับผู้ชายทุกคนไปทั่ว สำหรับฉันที่หลงรักคิม จุนซูตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอและได้รู้ความจริงจากปากของเพื่อนคนนึ่งที่เคยนอนกับแฟนของพี่จุนซูก็แทบทนเห็นพี่จุนซูถูกหลอกไม่ได้ ก็เลย...ใช่!ฉันเอาตัวเองเข้าหลอกล่อเธอ ผู้ชายทุกคนที่นอนกับแฟนของพี่จุนซูไม่มีใครหน้าตาดีขนาดฉัน สุภาพ อ่อนโยน แทคแคร์และดูแลเธอได้ดีเท่าฉัน ในที่สุดเจ้าหล่อนก็ตกหลุมรักฉันเต็มๆ แต่ฉันก็วางเงื่อนไขไปแล้วว่าให้เธอไปบอกเลิกกับจุนซูซะแล้วฉันจะพิจารณา...เธอยอมรับข้อเสนอนั้นอย่างไม่ลังเลเลย เธอจากไปเพื่อไปบอกเลิกพี่จุนซูและกลับมาด้วยใบหน้าร่าเริงพร้อมผ้าเช็ดหน้าที่เต็มไปด้วยเลือด เธอพูดกับฉันว่าอะไรรู้หรือเปล่า?”

นิชคุณเริ่มต้นเล่าเรื่องราวที่ตัวเองยังจำได้ติดตาให้ชานซองฟัง เรื่องราวที่เป็นมากกว่าแค่ตัวหนังสือ จุดเริ่มต้นของทุกสิ่งทุกอย่างที่แสนวุ่นวายและเจ็บปวด

.

.

“คุณฉันกลับมาแล้ว...เอาหลักฐานมาให้ดูด้วยนะ!”

ใบหน้าสวยยิ้มพรายเข้ามาหานิชคุณตั้งแต่ไกล มือสวยยื่นผ้าเช็ดหน้าผืนสีขาวที่เต็มไปด้วยรอยเปื้อนสีแดงจนเต็มผืนให้ร่างโปร่งได้ดูด้วยสีหน้ามีความสุขเสียเต็มประดา

“มันคืออะไรกันครับ?”

รับเอาผ้าเช็ดหน้าที่เต็มเป็นด้วยรอยเปื้อนสีน่ากลัวนั้นขึ้นมามอง ก่อนจะตกใจกับประโยคที่ได้ยินถัดมา

“เลือดของ คิม จุนซูไง! ฉันเดาว่านายต้องไม่ชอบหมอนั้นมากๆแน่ๆ ถึงได้สั่งให้ฉันไปเลิกกับเขา ทั้งๆที่กับคนอื่นนายไม่เห็นพูดแบบนี้ ฉันก็เลยจัดหนักไปให้ ทั้งว่า ทั้งด่า แถมยังเอารูปบนเตียงระหว่างฉันกับนายไปโชว์ให้คนหน้าโง่ดูอีกด้วย แล้วที่นี่รู้หรือเปล่าว่ามันเป็นยังไง จู่ๆหมอนั้นก็อาละวาดขึ้นมาเฉยๆเลย แล้วก็คว้าเอามีดมากรีดมือตัวเอง ดีนะที่มีฉันห้ามทัน ไม่งั้นคงตายไปแล้ว คิดอะไรโง่ๆจนฆ่าตัวตาย ส่วนผ้าเช็ดหน้านี้ฉันเอามันมาอุดเลือดของจุนซูระหว่างพาส่งโรงพยาบาลน่ะ หมอนั้นเหมือนคนบ้าเลยร้องไห้ไปตลอดทางน่าสมเพชที่สุด ไม่รู้ตอนแรกฉันไปตกลงคบกับหมอนั้นได้ยังไงกันนะ!”

.

.

“นั้นแหละคือสิ่งที่ฉันจำได้...เธอถูกฉันบอกปฎิเสธอย่างไม่ใยดีหลังจากรู้เรื่องทั้งหมด ดูเหมือนเจ้าหล่อนจะไม่ยอมเลิกลากับฉันแต่ก็โชคดีที่ฉันรู้มาว่าเจ้าตัวแต่งงานมีสามีมาก่อนแล้วถึงทำให้ฉันเอาข้ออ้างมาขู่ได้ไม่ยากว่าถ้าหากไม่ยอมปล่อยฉันไปฉันจะบอกสามีของเธอว่าตัวเธอที่หนีสามีออกจากบ้านอยู่ที่ไหน ทุกอย่างเลยจบง่ายขึ้น...จริงๆฉันไม่ได้ต้องการให้เรื่องมันดำเนินไปแบบนั้น ฉันไม่ต้องการให้พี่จุนซูรู้จักฉันเสียด้วยซ้ำไป แต่ก็พลาดเปิดตัวตนไปจนได้ แถมยังรู้จักในรูปแบบที่ย่ำที่สุดด้วย...ฉากบนเตียงกับแฟนสาวของตัวเอง!”

เจ็บแปลบขึ้นมาเมื่อยอมเล่าเรื่องราวจนกระทั่งจบไปหนึ่งเรื่อง ที่เขาทำลงไปทั้งหมดก็เพื่อพยายามปกป้องคิม จุนซูในขณะเดียวกันก็คิดไม่ถึงว่าจะเป็นการยืมมือคนอื่นฆ่าหัวใจของอีกฝ่ายอย่างเลือดเย็นเช่นกัน และเขาก็ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นมาอีกซ้ำสองจนกระทั่ง...

“ฉันในตอนนั้นหลงจากเกิดเรื่องก็พยายามหาทางเจอพี่จุนซูอีกครั้ง มารู้อีกทีก็เห็นว่าพี่เขาออกจากโรงพยาบาลไปแล้วแต่ไม่ได้ข่าวสารอะไรเลยจนกระทั่งฉันได้กลับไปที่อเมริกาและมีโอกาศได้ไปออดิชั่นที่พี่จินยองนั่นแหละ ฉันถึงได้รู้ว่าคิม จุนซูที่ออกจากโรงพยาบาลหลังจากพักฟื้นหลายเดือนกลายเป็นหนึ่งในสมาชิกเทรนนี่ฝึกหัดของเจวายพีเหมือนกันกับฉันไปแล้ว วูบแรกที่ฉันได้สบตากับพี่จุนซูเต็มๆฉันก็รู้ว่าอีกฝ่ายจำฉันได้แม่นยำมากแค่ไหน มันทำให้ฉันกลัว แต่ฉันก็ยังคงตกหลุมรักใบหน้านั้นอยู่ดี แล้วยิ่งชอบมากกว่าเดิมตอนที่ได้ยินเสียงร้องที่สวยงามนั้น ฉันแทบถอนสายตาจากเขาไม่ขึ้นแต่ว่า...เสียงร้องนั้นมันไม่ได้ส่งโชว์ให้คนทั่วทั้งห้องได้ฟัง มันถูกร้องขึ้นเพื่อใครบางคนโดยเฉพาะ คนคนนั้น...ปาร์ค แจบอม...นั้นแหละฉันถึงรู้ตัวว่าคู่แข่งคนสำคัญปรากฏตัวแล้ว...ถ้าฉันไม่ทำอะไรซักอย่าง...ฉันต้องเสียพี่จุนซูไปให้พี่แจบอมแน่ๆ...ฉันตัดสินใจเด็ดขาดที่จะใช้วิธีเดิม แต่ครั้งนี้มันไม่ง่ายเลยชานซอง เพราะพี่แจบอมเป็นคนดี ดีมากด้วยจนฉันคิดจะหลีกทางให้”

.

.

“พี่แจบอมครับพี่รู้หรือเปล่าครับว่ามีคนชอบพี่อยู่?”

ดาดฟ้าของหอพักที่ทุกคนอาศัยอยู่วันนี้ถูกจับจองโดยนิชคุณและแจบอม คนทั้งสองนัดหมายกันขึ้นมาคุยเล่นยามค่ำคืนจนกระทั่งมาถึงเรื่องซีเรียสที่นิชคุณจำเป็นต้องพูด เขาควรเชียร์ให้แจบอมและจุนซูรักกัน

“ใครละ?...ใช่นายหรือเปล่า?...ถ้าเป็นนาย...ฉันยินดี!นายรู้ไหมฉันชอบนายตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอแล้ว ยิ่งเห็นก็ยิ่งรู้สึกว่าใช่ ยิ่งเห็นก็ยิ่งรู้สึกว่าชอบ...ถ้าหากเป็นนายฉันยินดีตอบรับอย่างไม่ลังเลเลย...แล้วเป็นนายได้หรือเปล่า?”

ยังไม่ทันทีนิชคุณจะพูดอะไรออกมา ก็ถูกร่างหนาขโมยจูบไปจากตนเองเสียแล้ว จุมพิตที่อ่อนหวานนั้นทำเอานิชคุณยอมใจอ่อนให้อีกฝ่าย โอบกอดได้อย่างง่ายดาย

“อื้อ!...ยะ...หยุดก่อนครับ...มันต้องไม่ใช่แบบนี้...ผมไม่ใช่คนที่ชอบพี่นะครับ พี่จุนซูเป็นพี่จุนซูต่างหากที่ชอบพี่...อะ!”

พยายามรวบรวมสติที่กระจัดกระจายให้กลับมาเป็นดังเดิม แต่ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วมีหรือที่ทุกอย่างจะถูกยุติลงอย่างง่ายๆ คงไม่มีทางเป็นไปได้เลยซักนิด

“ถ้าเป็นจุนซูไม่ใช่นาย ฉันก็คงเสียใจ เพราะฉันชอบนายไม่ใช่คิม จุนซูนายจะพลักไสฉันให้ไปชอบคนอื่นคงไม่ได้หรอกนะ...อืม~เรื่องของความรักความชอบมันห้ามไม่ได้หรอก...ฉันชอบแค่นายนิชคุณกับจุนซูก็แค่เพื่อนรวมวง เป็นของฉันเถอะคุณ!”

แล้วในวินาทีสุดท้ายก่อนที่สติทุกอย่างจะถูกปาร์ค แจบอมครอบครองไปจนทั้งหมด ที่ตรงประตูทางขึ้นดาดฟ้านั้นตนก็กลับมองเห็นใครบางคนอยู่ที่ตรงนั้น...คิม จุนซู...เป็นอีกครั้งแล้วซินะที่เขาทำร้ายคนที่รักโดยไม่ได้ตั้งใจ!

.

.

“ฉันพลาดมีอะไรกับพี่แจบอมที่ดาดฟ้านั้น แต่ก็ปฎิเสธที่จะคบกับพี่แจบอมเป็นคนรัก ฉันเดินกลับลงมาเจอกับพี่จุนซูที่ด้านล่างฉันแทบไม่กล้าสบตากับพี่เขา ดูเหมือนเขาจะไม่รู้ว่าฉันเห็นเขา เขาแสดงท่าทางนิ่งเฉยจนน่าตกใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาถึงเรื่องที่เกิดขึ้น พี่แจบอมเองก็ไม่ได้พูดอะไรเหมือนกัน และดูเหมือนครั้งนี้ฉันจะทำให้คนถึงสองคนต้องเจ็บปวด พี่จุนซูดูเย็นชายิ่งกว่าเดิม แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทางรังเกียจอะไรฉันออกมาเท่าไรหนัก ฉันกับพี่แจบอมเราไม่ได้แตะต้องกันอีกเลยหลังจากครั้งนั้น...จนกระทั่งมีเรื่องทำให้พี่เขาต้องลาออกจากวงนั้นแหละ”

นิชคุณบีบมือเข้าหากันจนแทบไม่มีเลือดไปเลี้ยง ความเป็นจริงอย่างสุดท้ายที่เขาทำร้ายคิม จุนซูปรากฎแล้ว ถ้าชานซองจะเกิดความรู้สึกเกลียดกันเขาก็ยินดี

“...แล้วกับพี่แทคยอนละครับ?...ทำไมอยู่ๆถึงหลงรักกันได้ก็ไหนพี่รักพี่จุนซูไงครับ?”

แม้จะรู้ตัวว่าอาจจะต้องเจ็บปวดยิ่งกว่าเรื่องที่ผ่านๆมาของนิชคุณ หากแต่คำถามสุดท้ายนี้เป็นสิ่งที่เขาต้องการได้ยินมากที่สุด เพราะเขาแน่ใจว่าเวลานี้นิชคุณไม่เหลือที่ว่างไว้ให้ใครอีกแล้วนอกจากอ๊ก แทคยอนเท่านั้น คนคนนี้ที่นิชคุณรักเสียยิ่งกว่าคิม จุนซู!

“ฉันกับแทครู้จักกันที่เจวายพีนายก็รู้ เรานอนห้องเดียวกันหอเดียวกันมานาน แล้วฉันก็รู้มาตลอดเวลาว่าแทคยอนหลงรักฉัน แต่หมอนั้นไม่กล้าพูดความรู้สึกออกมา ฉันกับแทคยอนมักอยู่ด้วยกันสองต่อสองตลอดเพราะพี่ซึลองชอบหายออกไปนอนกับจินอุนเป็นประจำ กฏของหอก็เข้มงวดมาก เราไม่ได้รับอนุญาตให้เที่ยวเล่นตอนกลางคืนหรือมีเพื่อนหญิงหรือเพื่อนชายนอกหอ ทั้งฉันแล้วก็แทคยอนเราทั้งคู่ยังเป็นเด็กวัยรุ่นที่ต้องการเรื่องแบบนั้น แล้วพอเราไปไหนไม่ได้มันก็ลงเอ่ยที่ฉันกับแทคยอนมีเซ็กซ์กันเองที่หอตลอดแทบทุกคืน ถึงฉันรู้ว่าแทคยอนรู้สึกกับฉันแบบไหนแต่ถ้าเขาไม่พูดมันออกมาฉันก็ไม่คิดจะต่อต้านหรือปฎิเสธอะไรเขา จนกระทั่งอยู่มาวันหนึ่งแทคยอนก็เดินมาสารภาพรักกับฉันอย่างตรงๆ แต่ฉันที่ยังรักพี่จุนซูอยู่ก็เลยปฎิเสธแบบไร้เยื่อใยออกไป นั้นทำให้ฉันรู้สึกผิดต่อแทคยอนมาก แต่อีกใจนึ่งการกระทำของเขาทำให้ฉันเริ่มรู้สึกอยากมีความกล้าหาญบ้าง ฉันเลยตัดสินใจที่จะสารภาพรักกับพี่จุนซูเหมือนกัน ตัดสินใจสารภาพทั้งๆที่เขาก็รู้นั้นแหละว่าฉันเป็นคนแย่งหัวใจของเขาไปทุกคน ฉันลองฝึกสารภาพรักกับพี่จุนซูอยู่หน้ากระจกเป็นวัน แต่ว่าวันต่อมาฉันก็แทบช็อกที่รู้ว่าพี่จุนซูกับแทคยอนตกลงคบกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว วินาทีนั้นฉันรู้ได้ในทันทีว่าอ๊ก แทคยอนกำลังก้าวเข้าสู่เส้นทางที่ผิดพลาดเหมือนกับที่ฉันเคยเป็นมาในครั้งแรก...ใช้ตัวเองเข้าแลกเปลี่ยนเพื่อกันท่าฉันออกจากคิม จุนซู คืนต่อมาแทคยอนมาหาฉันที่ห้องตามความเคยชินฉันรู้ดีว่ามันหมายความว่าอะไรและไม่ปฎิเสธเพราะฉันกลัวว่าหากฉันปฎิเสธไปแทคยอนอาจกลายเป็นเหมือนที่พี่จุนซูเคยเป็น...ความผูกพันธ์ระหว่างฉันกับแทคยอนมันเกิดขึ้นมานานมากจนฉันแทบไม่รู้ตัว ในที่สุดฉันก็พลาดอีกครั้ง...ฉันหลงรักอ๊ก แทคยอนไปเต็มๆ แต่มันหมดเวลาที่จะทำร้ายคนอื่นๆรอบข้างอีกต่อไปแล้ว หมดเวลาที่จะทำร้ายพี่จุนซูซ้ำๆอีก หมดเวลาที่จะปฎิเสธตัวเองว่าไม่ได้รักแทคยอน ที่สำคัญฉันไม่ต้องการทรยศพี่จุนซูอีกแล้ว ฉันคิดว่าพี่จุนซูคงจะรักแทคยอนจริงๆเพราะดูพี่เขามีความสุขมากเวลาที่ได้อยู่กับแทคยอน ฉันควรที่จะเสียสละบ้างหลังจากเอาแต่ทำลายพี่จุนซูมานาน แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะทำให้ทุกอย่างลงตัว...ไม่ง่ายเลยชานซองที่ฉันจะวิ่งลงจากหลังเสือ”

ฟุบหน้าลงกับมือของตัวเองเมื่อปลดปล่อยความรู้สึกผิดบาปออกมาจนหมด นิชคุณก็แทบหมดแรง เขาไม่รู้แล้วว่าควรจะต้องรู้สึกยังไงหรือทำยังไง ทางออกที่เขาคิดได้ก็มีแค่เพียงเท่านี้ ทางที่เขาเสนอให้กับฮวาง ชานซองไป

“...ครับ ผมจะช่วยพี่...แต่ในวิธีของผมนะครับ”

.

.

“แทคยอนนายเป็นยังไงบ้าง?...อย่าตายนะ!...ตายไม่ได้นะ ถ้านายตายแล้วใครจะอยู่ข้างฉันละ?”

ผ้าขนหนูผืนนุ่มชุบด้วยน้ำอุ่นหมาดๆ ถูกซับลงทั่วใบหน้าและร่างกายสูงใหญ่ของอ๊ก แทคยอนด้วยการช่วยเหลืออย่างร้อนอกร้อนใจจากคิม จุนซู ในเวลาแบบนี้เขาจะสูญเสียแทคยอนไปไม่ได้เด็ดขาด ชายหนุ่มคนเดียวที่เป็นแหล่งพักเพิงสำหรับเขา คนคนเดียวที่ตนคิดว่า...อาจจะ...ฝากหัวใจเอาไว้ด้วยได้หากคิดจะมีความรักอีกครั้ง หลังจากถูกทำลายย่อยยับจากฝีมือของเทวดาอย่างนิชคุณมาถึงสองครั้งติดๆ จนไม่เชื่อถือหัวใจใครอีกต่อไป!

“ผมไม่ตายง่ายๆหรอกครับ...ผมยังอยู่ข้างๆพี่อีกนาน”

ฝืนยิ้มให้ใบหน้าเนียนอย่างใจดี ทั้งๆที่แทบไม่มีแรงขยับปากเสียด้วยซ้ำ ดูเหมือนคิม จุนซูจะไม่ได้ไร้หัวใจไปซะทีเดียว มองจากท่าทางการแสดงออกอย่างเป็นห่วงเป็นใยนี้ก็พอรู้ได้ว่าร่างโปร่งไม่ได้กำลังพยายามเสแสร้งแกล้งทำแต่อย่างใด

“...ถ้าเป็นนาย...ถ้าเป็นนาย...ฉันอาจจะฝากหัวใจเอาไว้อีกครั้งได้หรือเปล่า? ฉันจะสามารถรักใครได้อีกครั้งไหม? ถ้าฉันยอมให้หัวใจกับนายจริงๆ นายจะมองแต่ฉันได้หรือเปล่า? ถ้าเลือกฉันแล้วก็ช่วยมองแค่ที่ฉันได้ไหม? ช่วยหยุดหัวใจไว้ที่ฉัน ฉันอยากรู้จักความรักจริงๆแทคยอน...ฉันไม่เคยมีมันเลยความรักที่สมหวังนั้น...ฉันก็แค่อยากมีมัน...อยากมีความรัก!”

ไม่มีซักครั้งในชีวิตที่เขาจะรู้จักกับความสมหวังของความรัก ทุกครั้งที่เขาคิดจะเริ่มใหม่ก็มักถูกทำลายจากฝีมือของนิชคุณเสมอ จนเขาเกลียดผู้ชายคนนี้เข้าไส้ แต่ทำไมทั้งๆที่นิชคุณเป็นคนนิสัยไม่ดี ก็ยังคงมีคนมากมายมาตกหลุมรักอยู่ไม่ยอมหลุด ผิดกับตนเองที่พยายามทำตัวเป็นคนดีแต่ก็กลับไม่มีใครรัก พอทำตัวร้ายกาจก็มีแต่คนรุมรังเกียจ ทั้งตนเองและนิชคุณทำไมต้องแตกต่างกันถึงขนาดนี้ด้วยนะ?

“พี่จุนซู...ผมขอโทษสำหรับตอนนี้ครับ...ผมขอโทษที่โกหกหลอกลวงพี่มาโดยตลอด ขอโทษครับที่ผมไม่รู้ใจพี่เลย ไม่รู้ถึงความเจ็บปวดของพี่ที่ถูกคุณทำร้าย แต่ผมเองก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจากนิชคุณหรอกครับ ผมเองก็เดินตามเส้นทางของเขาเหมือนกัน เพื่อพยายามกีดกันความรักระหว่างพี่กับเขา ผมถึงยอมคบกับพี่แบบหลอกหัวใจตัวเอง แต่ผมสัญญาต่อจากนี้ไปผมจะสนใจแค่พี่ครับ”

คำสัญญาจากหัวใจหลุดออกมาจากริมฝีปากที่แห้งผาก เขาจะยอมเป็นตุ๊กตาทำตามคำสั่งของจุนซูตลอดไป แม้เขาจะรู้สึกสงสารและรู้ถึงความจริงของเรื่องทั้งหมดจากไดอารี่เล่มแดงนั้น รู้ว่านิชคุณลงมือทำเรื่องร้ายแรงลงไป แต่เขาก็กลับหยุดรักอีกฝ่ายไม่ได้เหมือนเดิม แต่เขาจะยอมชดใช้ความผิดบาปทั้งตัวเขาเองที่หลอกลวงหัวใจคิม จุนซูมาโดยตลอดพร้อมยอมรับความผิดแทนนิชคุณ ด้วยการมอบตัวเองให้แก่จุนซูทั้งชีวิตที่เหลืออยู่ ส่วนหัวใจเขาคงให้อีกฝ่ายไม่ได้แน่เพราะมันไม่เคยอยู่กับเขามาตั้งแต่แรกแล้ว หัวใจของอ๊ก แทคยอน ร่างสูงให้มันกับนิชคุณมาโดยตลอดและไม่เคยคิดจะเอามันคืน...

“อะไรนะ คุณ รักฉันงั้นหรอ?...เป็นไปได้ยังไง แล้วนายรู้เรื่องที่ฉันพูดได้ยังไงกัน!”

-TBC #14-

TALK :: ตอนที่ 13 เลขสวย...หร๊อ?? ความจริงจากไดอารี่ปรากฏแล้วความผิดพลาดทั้งหมดเฉลย นิชคุณทำเรื่องผิดพลาดเอาไว้เยอะมาก ถึงมากที่สุด ถึงจะไม่ได้ตั้งใจแต่มันก็สร้างบาดแผลที่ยิ่งใหญ่ให้คิม จุนซูได้จริงๆ แถมยังยากที่จะรักษาให้หายเสียด้วย สาเหตุที่คิม จุนซูกลายเป็นคนที่เห็นแก่ตัวเพราะอะไรรู้หรือยัง?...นิชคุณ...นั้นแหละตัวต้นเหตุแบบไม่ตั้งใจ พยายามแก้ไขข้อผิดพลาดทั้งหมดแต่ก็ดันไม่เป็นไปตามแผนเพราะแทคยอนไม่ยอมปล่อยมือด้วยความรัก...แล้วก็บานปลายใหญ่โตเลยที่นี้รู้อดีตกับปัจจุบันทั้งหมดแล้วก็อย่าลืมมาลุ้นอนาคตกันเด้อกับตอนที่ 14 วันไหนไม่รู้แต่ไม่นานหรอก (ที่สปอยว่าจะให้จุนซูจิตกว่านี้ไม่ได้ลืมนะ รอดูกันต่อไป!) ขอบคุณคะ...

อ้อเกือบลืม! อ่านมาจนถึงตอนนี้รู้แล้วชิมิว่าแทคยอนอ่านไดอารี่หรือยัง? ใช่แล้ว แทคอ่านแล้วทั้งหมด แล้วก็ถ้าเป็นเราถูกนิชคุณทำร้ายแบบเดิมๆถึงสองครั้งเราก็คงเกลียดอ่ะ รอบแรกมาแค่รูปภาพ แต่รอบสองนี่มาเป็นภาพเคลื่อนไหวแบบเต็มตัวเลย แถมได้ฟังคำพูดทั้งหมดที่แบบโครตทำร้าย...รับไม่ได้อย่างแรง สมควรให้จุนซูอิจฉาคุณด้วยเพราะคนที่ตัวเองรักทั้ง 2 คนพากันไปรักคุณหมด แถมแทคกะชานก็ยังทั้งรักทั้งปกป้องคุณอีกในขณะที่ตัวเองไม่มีใครเลย...เฮ้อระทมเน๊อะ..ตอนหน้ามาลุ้นกันว่าอะไรจะเกิดขึ้น